چکیده:

کشاورزي ارگانیک نوعی کشاورزي قانونمند و متکی به معیارها و ضوابط خاص بوم شناسانه است که هدف آن پایداري تولید ولی نه به الزام به بیشینه رساندن آن است. در این نوع کشاورزي که عوامل انسانی و جوامع تولید کننده و مصرف کننده، در قالب مجموعه اي جدا ناپذیر نگاه می شوند، به اصول سلامت (خاك، آب، گیاهان، جانوران و محیط زیست)، بوم شناسی (بر اساس سیستم ها و چرخه هاي اکولوژیکی)، انصاف و عدالت (با توجه به فرصت ها و قابلیت هاي زندگی و محیطهاي عمومی) و مراقبت (حمایت از سلامت و آسایش نسل هاي بعد و محیط) توجه ویژه اي می شود. حفظ تنوع زیستی مبناي تولید در این نوع کشاورزي است و زنجیره غذایی از تولید تا توزیع، بازاریابی، فراوري و مصرف، همه زیر نظر قرار دارد. و در آن ، بیش از کمیت ، به کیفیت مواد غذایی توجه شده است. همچنین بر حفظ و نگهداري از منابع پایه کشاورزي استوار است. در این مقاله مروري، نگاهی کلی به جهات مختلف کشاورزي ارگانیک در رشته هاي مختلف به ویژه علوم باغبانی شده، تنگناهاي آن بررسی و راهکارهایی براي توسعه کشاورزي ارگانیک پیشنهاد شده است.